Bardzo rzadki talar Jan II Kazimierza z mennicy gdańskiej z roku 1649.
Wczesny, znacznie ciekawszy typ z charakterystyczną bogato zdobioną tarczą herbową miasta Gdańska oraz z GEDANENSIS z małą literą s na końcu.
Odmiana w katalogu "Talary Jana Kazimierza" autorstwa Jarosława Dutkowskiego oceniona na stopień rzadkości R5-R6, co jednak zupełnie nie pokrywa się z występowaniem tego typu talarów na rynku aukcyjnym.
Moneta z duża ilością połysku. Detale dobrze zarysowane. Tło na awersie ze śladami delikatnego cyzelowania. Rant wtórnie ząbkowany.
Rzadka i jakże charakterystyczna moneta, obowiązkowa pozycja do każdego zaawansowanego zbioru monet Jana II Kazimierza.
Awers: popiersie króla w koronie i zbroi, z wyłożonym wysokim kołnierzem ozdobionym koronkami, na piersi Order Złotego Runa
IOAN CASIM D G REX POL ET SUEC M D L R PR
Rewers: dwa lwy z podwójnymi ogonami podtrzymujące tarczę miejską, data 1649 w zdobionym kartuszu
MON ARGENTEA CIVITATIS GEDANENSIs
Średnica 45 mm, waga 28.44 g
format_quoteNa rynku dostępnych jest tylko kilkanaście egzemplarzy. Na uwagę zwraca bogato zdobiona tarcza herbowa z udekorowanym kartuszem wokół daty i niespotykanie stylizowane lwy oraz charakterystyczna punca litery E (górna kreska uniesiona w górę), która nie jest spotykana na innych monetach mennicy gdańskiej za Jana II Kazimierza.format_quote
Talary Jana Kazimierza były bite na podstawie ordynacji z roku 1650 ze srebra XIV-łutowego (8 talarów z grzywny krakowskiej czystego srebra wynoszącej 201,866 g). Ważyły one 28,838 g i zawierały 25,232 g czystego kruszcu. W porównaniu z talarami emitowanymi od czasów ordynacji z 1627 roku standard talarów Jana Kazimierza został nieco podniesiony i dostosowany do stopy cesarskiej. Talary oraz półtalary koronne biła przede wszystkim mennica koronna w Krakowie, ponadto z innych mennic koronnych: bydgoska, poznańska, wschowska i lwowska (unikat z MNW). Wśród talarów koronnych Jana Kazimierza ciekawą grupę stanowią bicia w srebrze stemplami portugałów. Również mennica litewska w Wilnie w roku 1650 wybiła niewielką liczbę talarów (znany jeden unikalny egzemplarz). Spośród produkcji mennic miejskich, najbardziej obfite były emisje gdańskie (półtalary, talary, dwutalary). Do niezwykle ciekawych należą talarowe emisje Elbląga, gdzie dominowały klipy: półtalary (wybijane również stemplami przygotowanymi do produkcji ortów), talary, monety o wadze półtora talara i dwutalary. Standardową (okrągłą) formę posiadały talary i dwutalary. Talary toruńskie bito w kilku rocznikach.
