Egzemplarz z kolekcji Witolda Hake, autora "Katalogu herbowych tłoków pieczętnych szlachty śląskiej i łużyckiej XVI - XX wieku".
Pozycja ILUSTROWANA w wyżej wymienionym katalogu pod numerem 51.
Pieczęć nabyta od kolekcjonera w 2012 roku.
Tłok pochodzący z lat ok. 1895-1914.
Mosiądz złocony, kość zwierzęca, wymiary 20 mm x 23 mm, wysokość 101 mm
Oppersdorffowie to ród śląski znany już w 1321 r. Ich główna rezydencja od XVI w. to renesansowy zamek Oberglogau (Głogówek), obecnie w ruinie. Tytuł baronów otrzymali w 1601 r. Tytuły hrabiowskie nadano im w 1626 i 1635 r.
Tłok należał do Doroty ks. Radziwiłłówny (1871-1947) żony (od 1895 r.) Hansa Georga hr. v. Oppersdorff (1866-1948). Oboje zmarli na wygnaniu w Lourdes we Francji. Posiadali 12 dzieci z których czworo wyszło za Polaków. Za tym, że to nie jest tłok małżeński przemawia fakt, że herby są zwieńczone koroną książęcą a nie hrabiowską i herb kobiety jest po prawej heraldycznie stronie a herb małżonka jakby uzupełniająco po lewej.
Na sejmie w 1683 r. nadano prawa polskiego szlachectwa Franciszkowi hr. Oppersdorff w uznaniu jego pomocy za goszczenie u siebie przez dwa miesiące króla polskiego Jana Kazimierza w czasie tzw. potopu szwedzkiego w 1655 r.
