Bardzo rzadki talar Jan II Kazimierza z mennicy gdańskiej z 1650 roku, ale z typem popiersia z roku 1649.
Odmiana w katalogu "Talary Jana Kazimierza" autorstwa Jarosława Dutkowskiego oceniona na stopień rzadkości R4-R5, co jednak zupełnie nie pokrywa się z występowaniem tego typu talarów na rynku aukcyjnym.
Marian Gumowski odnotował, że w 1650 roku z kasy miejskiej przekazano do mennicy sumę 659.694 złotych w obcej monecie do przekucia na talary, konieczność szybkiego przekucia sprawiła, że zanim wykonano sięgnięto po stare z 1649 roku, poprawiając jedynie datę.
Egzemplarz podwójnie uderzony na awersie, ale poza tym bardzo dobrze zachowany.
Detal znakomicie zachowany, tło z wyraźnym lustrem menniczym, ale również z drobnymi zarysowaniami i miejscowym cyzelowaniem.
Moneta wyjęta z oprawy, ślad po usuniętym mocowaniu nad głową króla.
Znakomita jakość bicia awersu w połączeniu z nieobiegowym detalem sprawia, że moneta cieszy swoją prezencją.
Rzadka moneta, pomimo mankamentów, nadal godna zaawansowanych zbiorów Polski Królewskiej.
Awers: popiersie w gładkiej koronie i zbroi zdobionej nitami z wyłożonym gładkim kołnierzem koszuli, na piersi łańcuch Orderu Złotego Runa
IOAN CASIM:D:G∙REX∙POL∙ET∙SUEC∙M:D:L∙R∙PR ✱
Rewers: dwa lwy podtrzymujące owalną tarczę miejską, ogony lwów zakończone pojedynczym chwostem, nad tarczą wieniec laurowy z dwoma liśćmi palmowymi, wewnątrz trójlistna gałązka, pod łapami lwów inicjały G-R, poniżej data w wydłużonym liściastym kartuszu
MON ARGENTEA CIVITATIS GEDANENS
Średnica 43 mm, waga 26.67 g
Jarosław Dutkowski w swoim katalogu "Talary Jana Kazimierza" o talarach z 1650 roku, pisze w następujący sposób: "Rok 1650 wykazuje się znacznie skromniejszą liczbą typów i odmian. Jako typ należy wyróżnić talary, do których wybijania użyto punc popiersia królewskiego z 1649 roku widniejącego na pierwszy typie talarów gdańskich z mocno trefionymi włosami w zbroi zdobionej nitami z folgowym naramiennikiem oraz z charakterystycznym rewersem z powyginaną tarczą. Do wybicia wykorzystano stemple awersu z 1649 roku, które połączono z nowymi rewersami w niektórych wypadkach użyto też stempli rewersów z 1650 roku, na których poprawiono datę."
Talary Jana Kazimierza były bite na podstawie ordynacji z roku 1650 ze srebra XIV-łutowego (8 talarów z grzywny krakowskiej czystego srebra wynoszącej 201,866 g). Ważyły one 28,838 g i zawierały 25,232 g czystego kruszcu. W porównaniu z talarami emitowanymi od czasów ordynacji z 1627 roku standard talarów Jana Kazimierza został nieco podniesiony i dostosowany do stopy cesarskiej. Talary oraz półtalary koronne biła przede wszystkim mennica koronna w Krakowie, ponadto z innych mennic koronnych: bydgoska, poznańska, wschowska i lwowska (unikat z MNW). Wśród talarów koronnych Jana Kazimierza ciekawą grupę stanowią bicia w srebrze stemplami portugałów. Również mennica litewska w Wilnie w roku 1650 wybiła niewielką liczbę talarów (znany jeden unikalny egzemplarz). Spośród produkcji mennic miejskich, najbardziej obfite były emisje gdańskie (półtalary, talary, dwutalary). Do niezwykle ciekawych należą talarowe emisje Elbląga, gdzie dominowały klipy: półtalary (wybijane również stemplami przygotowanymi do produkcji ortów), talary, monety o wadze półtora talara i dwutalary. Standardową (okrągłą) formę posiadały talary i dwutalary. Talary toruńskie bito w kilku rocznikach.
