Rzadki i piękny żeton koronacyjny upamiętniający elekcję Michała Korybuta, kunsztownie wykonany.
Egzemplarz z pięknym, efektownym lustrem.
Pozycja sporadycznie pojawiająca się na rynku aukcyjnym.
Awers: kula z napisem Polonia pływa po morzu na skorupie ślimaczej. Wyżej orzeł, nad którym dwie ręce z obłoków wychodzą i wspierają koronę, jedna ręka berłem a druga mieczem, pod orłem wyryte jest słowo POLONIA. U góry imię Boskie Hebrajskimi literami w promieniach
DEXTERA DOMINI FECIT VIRTUTEM MICHAEL D G REX POL ELECT VARSAV 19 JUNII CORONAT CRACOV 29 SEPT A 1669
Rewers: twierdza o czterech basztach na przepaścistej skale. Z jednej strony wieża z latarnią morską. U góry Sława latająca prawą ręką trąbę przy ustach trzyma, lewą niesie tablicę, na której słowo LEX (prawo), Na skale wyryty jest herb Wiśniowieckich
SALUS POPULI SUPREMA LEX ESTO
Średnica 28 mm, waga 6.37 g
Edward Raczyński o medalach elekcyjnych pisze tak: "Umieszczone w tym artykule medale bite są, jak mniemamy, na pamiątkę wstąpienia na tron Polski Króla Michała (Wiśniowieckiego), któremu twórca medalu pod liczbą 160 zdaje się wróżyć pomyślne panowanie i przywrócenie krajowi właściwego porządku. Nie ziściła się przecież ta pochlebna nadzieja i ziścić się nie mogła, a to dla zbiegu tych właśnie okoliczności, które Królowi Michałowi osiągnienie Korony Polskiej ułatwiły.
Elekcya Króla Michała dowodzi polityczne zepsucie w owym czasie w Polsce upowszechnione.
Kiedy Jan Zamojski przed stu laty tak silnie obstawał za prawidłem obieralności Królów, podchlebiał on sobie, że zamiłowanie dobra publicznego, a nawet własny każdego interes mocniejszym będzie od drobnych osobistych widoków. Wielki ten polityk byłby się podobno ze wstydu zapłonił, gdyby na polu Elekcyi Króla Michała był widział lekkomyślne i chciwe cudzoziemki frymarczące Koroną Zygmuntów; gdyby był widział, że sto tysięcy Szlachty Polskiej było igrzyskiem najnikczemniejszych intryg. Zastanówmy się na chwilę nad tym smutnym przedmiotem.
Po abdykacyi Króla Jana Kazimierza, Xiążę Kondeusz, który już za panowania jego licznych w całej Polsce uzyskał był stronników, bardziej jeszcze wzmocnił swą partyę i był pewnym, że wkrotce Koronę Polską posiądzie. Miał on przeciéż dwóch współzawodników, to jest Xięcia Najburskiego i Karola Xięcia Lotaryngii, którego sprawę dwór Wiedeński popierał."
