Wariant wzoru oznaczony serią X 789000 oraz przekreśleniami dwiema czerwonymi i z nadrukiem SPECIMEN.
Banknot opatrzony certyfikatem PMG z oceną PMG 63.
Egzemplarz naturalny.
Brak EPQ ze względu na często spotykaną pozostałość po wyklejaniu z albumu prezentacyjnego.
Rzadszy wzór.
W 1944 roku ziemie polskie znalazły się w strefie wpływów radzieckich. W 1944 roku, po wyparciu wojsk niemieckich za Wisłę przystąpiono do organizacji nowego systemu pieniężnego. W warunkach trwającej jeszcze wojny powrót z Londynu Banku Polskiego był niemożliwy, a władze komunistyczne nie zgadzały się na utrzymanie działalności Banku Emisyjnego w Polsce. Pod koniec sierpnia powołano Centralną Kasę Skarbową, która emitowała papierowe złote z datą emisji 1944. Kurs złotego zrównano z kursem rubla. W połowie stycznia 1945 roku powstał Narodowy Bank Polski, który przejął obowiązki banku centralnego. Przy wymianie złotych Banku Emisyjnego w Polsce na złote NBP pozwolono wymienić w stosunku 1:1 kwotę 500 złotych na każdą osobę pełnoletnią.
W celu przywrócenia w kraju równowagi rynkowej pomiędzy obiegiem pieniężnym, płacami i cenami konieczne było przeprowadzenie drugiej reformy pieniężnej. Potrzebę jej przeprowadzenia zaczęto rozpatrywać w 1947 roku. Przystąpiono wówczas do przygotowania nowych znaków pieniężnych w postaci monet i banknotów, które miały zostać wprowadzone do obiegu.
Reforma pieniężna została wprowadzona przez Sejm ustawą z 28 października 1950 roku. Wówczas wprowadzono nową jednostkę monetarną o parytecie 1 złoty = 0,222168 grama czystego złota. Odniesienie wartości polskiej waluty w stosunku do wartości złota miało charakter czysto teoretyczny, gdyż reforma z 1950 roku zerwała z tradycją pieniądza mającego pokrycie w kruszcu. Ustalony w 1950 roku parytet polskiej waluty przetrwał formalnie do 1982 roku, gdy został uchylony. W ustawie zapisano, że między 30 października a 8 listopada 1950 roku nastąpi wymiana wszystkich znajdujących się w obiegu powojennych banknotów na nowe z datą 1 lipca 1948 roku. Dotychczasowe pieniądze przestawały być prawnym środkiem płatniczym z dniem 29 października 1950 roku.
Wymiana pieniędzy z 1950 roku nie miała ograniczeń co do wysokości kwoty, lecz obowiązywał bardzo krótki czas na jej dokonanie. Nastąpiło to w relacji 100 starych złotych na 1 nowy złoty. W 1950 roku ceny i płace zostały przeliczone po kursie 100:3. Wprowadzenie takiego stosunku starego do nowego złotego przy wymianie spowodowało znaczny spadek realnej wartości pieniądza posiadanego przez ludność. Przeprowadzenie reformy systemu pieniężnego w 1950 roku miało w założeniu zapobiec inflacji i podnieść wartość nabywczą złotego.
Kompozycja awersów pieniędzy papierowych emisji z 15 lipca 1947 roku jest odmienna od tych wyemitowanych z datą 15 stycznia i 15 maja 1946 roku. Na nominałach tych można dostrzec symetrię kompozycji względem osi pionowej. Podobnie jak na wcześniejszej emisji, ładunek ideologiczny nominału 20 złotych został umieszczony na rewersie. W części centralnej przedniej strony banknotów o nominałach: 100, 500 i 1000 złotych znajdują się klasycyzujące postacie, ukazane w posągowych pozach symbolizujące: rolnictwo, gospodarkę morską oraz przemysł ciężki. Podobnie jak w przypadku serii pieniędzy papierowych emisji z 1946 roku, na rewersach znalazły się przedstawienia w stylizowanych ramach. Widoki z rewersów stanowią dopełnienie postaci z awersów.
