Rzadki, ostatni przedstawiciel talarów z rocznika 1638.
Odmiana z małymi inicjałami II Jana Jakuba Jacobsona von Emden oraz z dużymi cyframi daty.
Dobrze zachowany talar toruński Władysława IV Wazy. Detale dobrze zarysowane, tło z elementami połysku.
Ładny talar, którego urodę podkreśla wiekowa, równomierna patyna.
Awers: półpostać króla w zbroi z krótkim mieczem opartym na ramieniu i jabłkiem królewskim w dłoni, interpunkcja w postaci gwiazdek
VLADIS IIII D G REX POL ET SVEC M D L RVS PRS
Rewers: postać anioła podtrzymująca owalny kartusz herbowy z herbem miasta "Bramą", po bokach data, poniżej inicjały I-I
MONETA NOVA ARGENTEA CIVIT THORVNENSIS
Średnica 44 mm, waga 28.63 g
Za panowania Władysława IV obowiązywał uchwalony jeszcze za czasów jego poprzednika zakaz bicia monety drobnej. Obejmował on zarówno mennice państwowe, jak i miejskie. Tak więc mennice koronne w Bydgoszczy, a potem od roku 1644 w Krakowie biły jedynie półtalary, talary, dukaty oraz ich wielokrotności. Podobnie wyglądała produkcja mennicza miast pruskich – Gdańska, Torunia i Elbląga. Mennica litewska w tym czasie nie pracowała. Wyjątek stanowił próbny portugał wybity w roku 1640. Próbną serię trojaków, szóstaków i ortów przygotowała także mennica bydgoska w roku 1635. Obok wspomnianych wyżej emisji, do mennictwa Władysława Wazy zaliczają się również kopiejki b. d. z czasów gdy królewicz Władysław został wybrany na cara Moskwy oraz trzykrajcarówki Księstwa Opolsko-Raciborskiego z roku 1647.
