Odznaka ukończenia II stopnia Przysposobienia Wojskowego ogólnego wraz z legitymacją.
Została zatwierdzona przez Ministra Spraw Wojskowych 28 marca 1933 roku.
Odznaka jednoczęściowa, tombak srebrzony, emalia – granatowa (kolor piechoty).
Wykonawca nieustalony.
Nakrętka przedwojenna, dobierana.
Wymiary 35 x 35 mm.
Odznaka z patyną, stan dobry – widoczne rysy i przetarcia srebrzenia.
Do zestawu dołączona jest legitymacja nr 98 na tą odznakę, wydaną 18 października 1934 roku dla Stanisława Forszpaniaka. Legitymację podpisała ppłk Aleksander Kiszkowski, który w latach 1934-1939 był zastępcą dowódcy 70 Pułku Piechoty z Pleszewa. Oficer ten jest ofiarą Zbrodni Katyńskiej – został zamordowany w Charkowie w 1940 roku.
Przysposobienie Wojskowe jako organizacja wojskowa w Polsce działała w latach 1927-1939 pod patronatem Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego. Przygotowywało ono młodzież do służby wojskowej podczas kursów i obozów. Obejmowały one mężczyzn ochotników w wieku od 15 do 30 lat. W 1937 roku przysposobienie wojskowe stało się przedmiotem obowiązkowym we wszystkich liceach i na wszystkich uczelniach. Edukacja tego przedmiotu trwała 2 lata.
Literatura: Z. Sawicki, A. Wielecki, Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945. Wojsko Polskie 1918-1939, Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie, Warszawa 2007
