Typologicznie rzadki, pierwszy rocznik talarów Władysława bity w mennicy bydgoskiej.
Odmiana legendowa z herbem Sas pomiędzy PO, a L.
W katalogu Jana Dostycha oznaczona stopniem rzadkości R5-R6.
Fragmenty menniczej świeżości.
Wyjęty z oprawy.
Awers: popiersie króla w prawo
• VLADIS.IIII.D.G.REX.PO&L.M.D.LIT.RVS.PRVS.MA •
Rewers: tarcza herbowa, po bokach data i inicjały I-I Jana Jakuba Jacobsona von Emden
• SAM.LIV.NE.NO.SVE GOT.VAND.Q.HR.REX •
Średnica 42 mm, waga 28.70 g
Za panowania Władysława IV obowiązywał uchwalony jeszcze za czasów jego poprzednika zakaz bicia monety drobnej. Obejmował on zarówno mennice państwowe, jak i miejskie. Tak więc mennice koronne w Bydgoszczy, a potem od roku 1644 w Krakowie biły jedynie półtalary, talary, dukaty oraz ich wielokrotności. Podobnie wyglądała produkcja mennicza miast pruskich – Gdańska, Torunia i Elbląga. Mennica litewska w tym czasie nie pracowała. Wyjątek stanowił próbny portugał wybity w roku 1640. Próbną serię trojaków, szóstaków i ortów przygotowała także mennica bydgoska w roku 1635. Obok wspomnianych wyżej emisji, do mennictwa Władysława Wazy zaliczają się również kopiejki b. d. z czasów gdy królewicz Władysław został wybrany na cara Moskwy oraz trzykrajcarówki Księstwa Opolsko-Raciborskiego z roku 1647.
