Rzadka emisja dukata bitego dla Polski, dużo rzadsza niż emisji dla Saksonii, różniących się tarczą herbową i tytulaturą władcy.
Odmiana z masywnym popiersiem króla, ze skórzanymi paskami na ramieniu.
Egzemplarz gięty, lekko cyzelowany, ale tło z elementami lustra menniczego.
Rzadko notowany dukat z okresu panowania Augusta III Sasa.
Awers: popiersie w prawo
D G AVGVSTVS III REX POLONIARUM
Rewers: pod koroną między gałązkami palmowymi tarcza z herbami polskimi, litewskimi i saskimi, pod nią wartość 10 TH.
SAC ROM IMP ARCHIM ET ELECT
Złoto, średnica 22 mm, waga 3.41 g
Przez szesnaście początkowych lat swego panowania August III Sas w zasadzie nie prowadził żadnej polityki menniczej. Dopiero w roku 1749 została podjęta decyzja o uruchomieniu produkcji miedzianych szelągów i groszy. Zadanie to realizowały trzy mennice: w Dreźnie, Gruntalu i Gubinie. Z kolei w roku 1752 w Lipsku rozpoczęła się produkcja monet złotych (augustdory i dukaty oraz ich frakcje i wielokrotności), a także srebrnych (talary, półtalary, dwuzłotówki, tymfy, orty, szóstaki, trojaki i półtoraki). Z formalnego punktu widzenia puszczenie w ruch mennic emitujących monety polskie było nielegalne. Nie wyraził bowiem na to zgody polski sejm. To samo można powiedzieć o działalności mennic miejskich w Prusach Królewskich. Gdańsk, Toruń i Elbląg rozpoczęły produkcję menniczą bez pytania o zgodę podskarbiego Karola Sedlnickiego.
