Powstańcza złotówka z podpisem Łubieński. Najrzadszy wariant wydrukowany na cienkim papierze.
Bardzo ładny i przyjemny egzemplarz, zdecydowanie lepszy niż wskazuje techniczna ocena.
Złamany na cztery oraz drobne skaleczenia na krawędziach. Drobny prześwit na linii pionowego złamania.
Banknot bez najdrobniejszych śladów poprawek konserwatorskich. Papier jest czysty, druk intensywnie zielony.
Suchy stempel bardzo dobrze czytelny, pomimo niskiej gramatury papieru użytego do druku.
Banknot z duża ilością drukarskiej świeżości, ładny w prezencji, co w połączeniu z najrzadszym wariantem z podpisem Łubieński i cienkim papierem użytym do druku pozwala przypuszczać, że chętnych na tak atrakcyjny egzemplarz nie zabraknie.
W 1815 roku powstało Królestwo Polskie złączone unią personalną z Imperium Rosyjskim. Odrębność państwowa została zniesiona po upadku powstania listopadowego. Zachowano jedynie odrębność administracyjną. Po powstaniu styczniowym również ona uległa likwidacji.
Pomysł wprowadzenia w Królestwie Polskim pieniądza papierowego pojawił się w 1821 roku. W ten sposób chciano spłacić długi rządów Księstwa Warszawskiego, które musiała uregulować Centralna Komisja Likwidacyjna. 15 kwietnia 1823 roku car Aleksander I wydał dekret na mocy którego ustanowił bilety kasowe w złotych polskich.
Nominały: 5, 10, 50 i 100 złotych z datą emisji 1824 wydrukowano w Fabryce Asygnat w Petersburgu. Pierwotnie przy ich wymianie na monetę kruszcową miała być potrącana prowizja w wysokości 2% ich wartości. Ostatecznie nie zdecydowano się wprowadzić ich do obiegu. Zrobił to dopiero, utworzony w 1828 roku, Bank Polski.
Po otwarciu banku emisyjnego w Królestwie Polskim łączny nakład pieniądza papierowego okazał się zbyt mały. Dodatkowo wydrukowane w 1824 roku bilety wykonane były na słabej jakości papierze i łatwo ulegały zniszczeniu. Z tego powodu przygotowano bilety o nowej szacie graficznej z datą emisji 1 maja 1830 roku. W przeciwieństwie do poprzednich emisji pieniędzy papierowych bilety te zdobyły pełne zaufanie społeczne. Przyczyniła się do tego możliwość stałej i pełnej wymiany na pieniądz kruszcowy w kasach banku bez potrącania prowizji przy ich wymianie.
Bilety kasowe z 1824 roku miały formę leżącego prostokąta okolonego ozdobną ramką. Ich projekty wzorowane były na asygnatach rosyjskich. Były to pierwsze pieniądze papierowe drukowane dwustronnie. U góry, w centrum ramy znajduje się okrągłe pole z herbem Królestwa Polskiego. W 1828 powstały nowe wzory pieniądza papierowego na których zabrakło Orła Białego. Znajduje się on na suchej pieczęci Banku Polskiego jako element herbu królestwa kongresowego.
Po wybuchu powstania listopadowego ludność gromadziła pieniądz kruszcowy co wymusiło emisję pieniądza papierowego o niskich nominałach. Rząd Narodowy upoważnił Bank Polski do emisji nominałów 1 i 2 złote. Jednak do obiegu trafił jedynie niższy nominał z datą roczną 1831. Był to jedyny banknot suwerennego państwa polskiego w XIX wieku.
