Odmiana z końcówką napisów AVSTRIÆ na awersie.
Ładny egzemplarz. Tło z menniczym lustrem.
Awers: półpostać władcy, trzymającego berło i rękojeść miecza, w prawo
FERDINAND:D:G:ARCHIDVX:AVSTRIÆ:
Rewers: ukoronowana, wielopolowa tarcza herbowa, otoczona łańcuchem z Orderem Złotego Runa
DVX BVR LA-ALS CO F FER
Średnica 40 mm, waga 28.23 g
Ferdynand był drugim spośród czterech synów cesarza (i zarazem króla Czech i Węgier, arcyksięcia Austrii, księcia Styrii i Karyntii oraz hrabiego Tyrolu) Ferdynanda I Habsburga oraz Anny Jagiellonki, córki króla Czech i Węgier Władysława II Jagiellończyka. Jego starszym bratem był cesarz Maksymilian II Habsburg. W 1547 r., po nieudanym buncie stanów czeskich, ojciec powierzył Ferdynandowi administrację Czech. Ten złagodził represje wobec szlachty i mieszczaństwa, odmówił także prześladowań wobec utrakwistów. Na prośbę swego stryja Karola V udał się do Niderlandów, aby przekonać swego ojca do przyjęcia korony cesarskiej. W 1556 i 1566 r. uczestniczył w wojnach przeciwko Turkom. Jako jednemu z młodszych synów po śmierci ojca przypadł mu jako dziedzictwo Tyrol (a także szwabskie posiadłości Habsburgów), jednak faktycznie objął dziedzictwo w 1567 r., po zakończeniu pełnienia funkcji namiestnika Czech. W czasie elekcji w 1587 roku był kandydatem do polskiego tronu.
