Awers: Orzeł w lewo
IO CHR ET GEO RVD DVC SIL L B
Rewers: pod koroną dwie tarcze
MO NOV ARG REICHST
Mennica w Złotym Stoku powstała za panowania książąt ziębicko-oleśnickich z rodu Podiebradów. Założycielem tego rodu był król Czech Jerzy z Podiebradów (1420-1471). Uzyskał on dla swoich synów tytuły księcia Rzeszy. Cesarz Fryderyk III Habsburg nadał im również księstwo ziębickie i hrabstwo kłodzkie jako lenno, a cesarz Maksymilian, w 1502 roku, przywilej bicia monet. Wnukowie króla Jerzego: Albrecht, Karol I i Jerzy przenieśli w roku 1507 mennicę z Ząbkowic do Złotego Stoku. Mieściła się ona początkowo w książęcym zamku. Nową mennicę, którą widzimy przed sobą, zbudował w latach 1510-1520 książę Karol I. Do 1569 roku Podiebradowie bili w niej złote dukaty oraz srebrne grosze. W latach 1582-1595 złote dukaty bili w tej mennicy czescy możnowładcy Wilhelm i Piotr Rozembergowie, nowi właściciele Złotego Stoku. Ostatnimi właścicielami mennicy zostali w 1599 roku książęta brzesko-legniccy. Bili oni w niej złote dukaty i grosiki oraz srebrne talary i krajcary do roku 1621.