Odmiana napisowa L/LITV oraz z legendą rewersu MONETA MAGNI DVCAT.
Obok denarów, szelągów, półgroszy, groszy, trojaków, szóstaków i dukatów, w czasach Zygmunta Augusta pojawiły się nowe gatunki pieniądza: obole, dwudenary, dwugrosze, czworaki (4 grosze), półkopki (30 groszy). Cały czas obowiązywał podział na mennictwo koronne i litewskie: 4 grosze litewskie były równe 5 groszom polskim. Dodatkowo, w obiegu pieniężnym pojawiły się kontrasygnowane srebrne dukaty i półdukaty hiszpańskie, co wiązało się ze zwrotem przez władcę Hiszpanii Filipa II długu – tzw. „sum neapolitańskich”. W okresie panowania Zygmunta Augusta pracowały jedynie mennice w Wilnie – gdzie bito monety na stopę litewską oraz polską – oraz w Gdańsku. Do mennictwa Zygmunta Augusta zalicza się również emisje prowizorycznej mennicy uruchomionej w sierpniu 1572 na zamku w Dalholm, bijącej niepełnowartościowe monety należące do inflanckiego systemu monetarnego. Była to jednorazowa akcja, mająca na celu opłacenie żołnierzy stacjonujących w Parnawie. Ściśle rzecz biorąc emisje te powinny być zaliczane do okresu bezkrólewia (Zygmunt August zmarł 7 lipca).
Półgrosze litewskie za czasów Zygmunta Augusta były emitowane przez mennicę wileńską w latach 1545-1565. Obok egzemplarzy datowanych, znane są również odmiany bez daty. Półgrosze stanowiły podstawowy nominał tego okresu. Szacuje się, że ich produkcja osiągnęła poziom kilku milionów egzemplarzy w skali roku. Początkowo były one bite ze srebra próby VI, ważyły średnio 1,251 g i zawierały 0,469 g czystego kruszcu. Ordynacja mennicza z roku 1558 obniżyła standard srebra w półgroszach do poziomu V ½ łuta. Ważyły one teraz średnio 1,261 g i zawierały 0,433 g czystego srebra. Rysunek półgroszy Zygmunta Augusta powtarzał ogólny schemat ikonograficzny półgroszy litewskich Zygmunta Starego. Na awersie umieszczano Pogoń i napis otokowy, na rewersie – Orła Białego i napis otokowy. W odróżnieniu od półgroszy Zygmunta Starego, gdzie datę umieszczano w napisie otokowym, tu data znalazła się w polu monety, pod Pogonią.
