Egzemplarz z kolekcji Witolda Hake, autora "Katalogu herbowych tłoków pieczętnych szlachty śląskiej i łużyckiej XVI - XX wieku".
Pozycja ILUSTROWANA w wyżej wymienionym katalogu pod numerem 1.
Pieczęć nabyty od pisarza Andrzeja Jordan-Stojowskiego w 1995 roku.
Czas powstania nieustalony.
Srebro, średnica 84 mm
Płytka srebrna okrągła. W otoku napis: „Bołzlavs. DI. Gra. Dux. Zlesie. Cracovie. et Polonie” co w rozwinięciu oznacza „Boleslaus Dei Gratia Dux Silesiae Cracoviae et Poloniae”. W tłumaczeniu: „Bolesław z łaski Bożej książę Śląska Krakowa i Polski”.
Tłok słynnej pieczęci, której odbicie było opisywane w wielu publikacjach naukowych od XIX w. Występuje ona na dokumencie z 1175 r. - akcie erekcyjnym opactwa cystersów w Lubiążu na Śląsku a także znana jest na dokumentach z 1178 i 1201 r. Wszystkie one są wystawione w imieniu śląskiego księcia Bolesława Wysokiego, zmarłego w 1201 r. Problem jednak w tym, że ów książę nie był władcą Krakowa ani innej części Polski wymienionej w tytulaturze pieczęci. Historycy uznają powyższe dokumenty za autentyczne. Prawdopodobnie z powodu ukruszenia lub oderwania oryginalnych pieczęci jakiś późniejszy „konserwator” uzupełnił dokumenty tą pieczęcią. Od średniowiecza aż do XIX w. akta prawne nawet kilkusetletnie miały moc obowiązującą stąd dbano o kompletność dokumentów.
Niektórzy badacze uważają, że tą pieczęcią posługiwał się książę Bolesław Rogatka (+1278) syn Henryka Pobożnego, który w latach 40 XIII w. był księciem Śląska, Krakowa i Wielkopolski. Jednakże wszystkie inne autentyczne pieczęcie tego księcia i jego synów są „piesze” a nie „konne”.
Niemniej jednak odbicie tej pieczęci z tego tłoku od kilku wieków figuruje w publikacjach o sfragistyce książąt śląskich.
