Jeden z najbardziej udanych projektów wśród polskich banknotów XX wieku. Banknot rzadki, ceniony i poszukiwany.
Odmiana finalnie niewprowadzona do obiegu ze względu na słabą czytelność klauzuli na fioletowym tle.
Banknot z typowymi nieregularnościami cięcia krawędzi, co w tym konkretnym przypadku jest standardem. Wydrukowane banknoty nie przycięto w drukarni do finalnego rozmiaru, zaś pozostawiono w formie arkuszy drukarskich. Na rynku pojawiają się egzemplarze zarówno wyraźnie przycięte o wąskich marginesach, jak i odwrotnie, o szerokich i efektownych, o czym wspomina sam Czesław Miłczak. Duży odsetek zachowanych egzemplarzy nierzadko wtórnie docięto do przyjemnych dla oka wymiarów.
Egzemplarz z równymi i dobrze wycentrowanymi marginesami, bez wtórnych przycięć krawędzi.
Drobne ugięcie lewego dolnego rogu w polu niezadrukowanym. Typowe dla praktycznie wszystkich znanych nam egzemplarzy, drobe zagniecenie na górnym marginesie i równocześnie w tym samym miejscu punktowe przybrudzenie, co tłumaczy w pewnym stopniu ograniczenie technicznej oceny od PMG do noty 64. Według skali IBNS jest to banknot w pięknym stanie -1.
Egzemplarz bezdyskusyjnie naturalny. Papier świeży i czysty, barwy druku żywe, wyśmienicie zachowane.
Rzadka i jakże lubiana przez kolekcjonerów polskich banknotów pozycja, która ze względu na jakże udany projekt graficzny zatrzyma wzrok każdego, nawet przypadkowego obserwatora.
