Dużej rzadkości dukat śląski "trzech braci" z 1661 roku, odmiana z legendą rewersu CONSILIUM IEHOVÆ STABIT AN 1661.
W specjalistycznym katalogu "Wspólne mennictwo trzech braci 1651-1662", autorstwa Marcina Grandowskiego odmiana ze stopniem rzadkości R7, co oznacza 7-8 znanych autorowi sztuk.
Egzemplarz z bardzo dobrym detalem i wyraźnym lustrem.
Moneta gięta, z przymocowanym uszkiem do zawieszki.
Awers: trzy półpostaci książąt w zbrojach zwrócone na wprost, pod egzergą ornament, legenda otokowa przedzielona jabłkiem panowania
D:G•GEORGIVS•LVDOVICUS•&CHRISTIAN•FRAT:
Rewers: tarcza herbowa typu turniejowego, skwadrowana w krzyż, w polu I i IV Orzeł w lewo, w polach II i III szachownica, ozdobiona trzema hełmami typu prętowego z klejnotami i labrami, w otoku dalszy ciąg legendy przedzielony rozetą na górze
CONSILIUM•IEHOVÆ•STABIT•AN•1661
Złoto, średnica 22 mm, waga 3.50 g
Pan Marcin Grandowskim w swoim katalogu "Wspólne mennictwo trzech braci 1651-1662" o mennictwie "trzech braci" pisze tak: "...Obejmując wspólne rządy w księstwie brzeskim, a następnie legnickim trzej bracia nie posiadali praw do bicia własnej monety. Mennica Śląskie utraciły je jeszcze w okresie panowania Jana Christiana i jego brata Jerzego Rudolfa. 26 czerwca 1623 roku cesarz Ferdynand II wydał rozporządzenie na mocy którego jedynym czynnym warsztatem menniczym na Śląsku zaopatrującym Dolny i Górny Śląsk miała być cesarska mennica we Wrocławiu. Jednocześnie pozostałe Śląskie mennice miejskie i książęce miały wstrzymać działalność. Zarządzenie to miało położyć kres chaosowi monetarnemu, który powstał poprzez wybijanie niepełnowartościowych monet. Znaczne koszty wojenne doprowadziły jednak do uruchomienia jeszcze w tym samym roku pięciu śląskich mennic w Głogowie, Żaganiu, Nysie, Opolu i Raciborzu, które zaczęły zalewać rynek monetami 24-krajcarowymi.
Trzej bracia jeszcze bez zezwolenia cesarza, które wkrótce uzyskali, uruchomili w 1651 roku mennicę w Brzegu, przenosząc tam mennice z Oławy założoną przez ich ojca w 1621 roku. Siedziba mennicy brzeskiej, której działalność wznowili książęta znajdowała się w bezpośrednim sąsiedztwie Odry w kompleksie budynków dawnego klasztoru św. Antoniego przy ul. Garbarskiej. W tym miejscu istniała ona do 1714 roku, stając się tym samym najdłużej działającą mennicą piastowską na Śląsku."
