Wariant wzoru oznaczony serią ID, rozpoczynający się od cyfr 209..., obustronny czerwony nadruk "WZÓR" w dwóch liniach.
Banknot złamany w pionie z typową kreską widoczną w świetle przechodzącym.
Ugięcia w obrębie rogów, niektóre z naruszeniem pola zadrukowanego.
Odcisk od spinacza na górnym marginesie.
Banknot o znakomitej prezencji. Świeży i naturalny.
W sierpniu 1915 roku na części terytorium Imperium Rosyjskiego okupowanego przez armię niemiecką utworzono Generał Gubernatorstwo Warszawskie. 5 listopada 1916 roku generał-gubernatorzy obu stref okupacyjnych wydali Akt 5 listopada. Na mocy rozporządzenia z 9 grudnia 1916 roku niemieckie władze okupacyjne utworzyły instytucje emisyjną – Polską Krajową Kasę Pożyczkową, której otwarcie nastąpiło 26 kwietnia 1917 roku.
PKKP była emitentem marki polskiej dzielonej na sto fenigów, której kurs został zrównany z marką niemiecką. Do obiegu wprowadzono żelazne monety fenigowe oraz papierowe marki polskie. Odrodzona w 1918 roku Rzeczpospolita Polska początkowo nie dysponowała nawet namiastką własnego skarbu, dlatego uznano markę polską jako walutę.
Odrodzone państwo polskie przejęło i spolonizowało PKKP. Odziedziczone po Generał Gubernatorstwie Warszawskim zapasy drukowanych w Berlinie marek polskich zostały w całości wpuszczone do obiegu.
Emisja lutowo-majowa składa się z pięciu nominałów zaprojektowanych przez Adama Połtawskiego. Zaprojektowane przez niego banknoty wpisują się w europejski nurt kompozycji banknotów tego czasu, gdzie dominującym przedstawieniem był portret. W przypadku tej emisji jest to portret postaci historycznej.
W przypadku niższych nominałów awers jest nośnikiem treści informacyjnych o banknocie. Natomiast na rewersie znalazły się treści propagandowe zobrazowane pod postacią portretów.
