Bardzo rzadki pierwszy rocznik bicia talarów Trzech Braci w Brzegu, po otwarciu mennicy zamkniętej na czas wojny.
Odmiana z trzema krzyżykami przed rozetą rozpoczynającą legendę rewersu, po bokach tarczy, inicjały V-T nieznanego wardajna mennicy brzeskiej.
W specjalistycznym katalogu "Wspólne mennictwo trzech braci 1651-1662", autorstwa Marcina Grandowskiego odmiana ze stopniem rzadkości R7-, co oznacza 9-10 znanych autorowi sztuk.
W serwisie Onebid jedynie dwa notowania dla tego rocznika talarów brzeskich Trzech Braci, a w prezentowanej odmianie, tylko jedno archiwalne z roku 1994.
Dobra jakość bicia, jedynie drobne niedobicia, ale nadal zdecydowanie ponadprzeciętna.
Ślad po zawieszce.
Wielowarstwowa, naturalnie ciemna patyna, która nadaje monecie nietuzinkowej prezencji. Rzadki rocznik w bardzo rzadkiej odmianie, którego stan zachowania, a szczególnie prezencją docenią kolekcjonerzy z dużym doświadczeniem!
Awers: trzy półpostacie książąt w ozdobnych szatach zwrócone na wprost, pod egzergą ornament, legenda otokowa przedzielona jabłkiem panowania
D:G:GEORG:LVDOVIC:ET·CHRISTIAN:FRATRES·
Rewers: tarcza herbowa typu turniejowego, skwadrowany Orzeł i Szachownica, ozdobiona trzema hełmami typu prętowego z klejnotami i labrami, po bokach inicjały VT wardajna Valentina Tencera, w otoku legenda przedzielona od góry rozetą i znakiem mincerza Christiana Pfahlera
DUCES·SILESIÆ·LIGN·ET·BREGENES·1651
Średnica 44 mm, waga 28.60 g
Pan Marcin Grandowskim w swoim katalogu "Wspólne mennictwo trzech braci 1651-1662" o mennictwie "trzech braci" pisze tak: "...Obejmując wspólne rządy w księstwie brzeskim, a następnie legnickim trzej bracia nie posiadali praw do bicia własnej monety. Mennica Śląskie utraciły je jeszcze w okresie panowania Jana Christiana i jego brata Jerzego Rudolfa. 26 czerwca 1623 roku cesarz Ferdynand II wydał rozporządzenie na mocy którego jedynym czynnym warsztatem menniczym na Śląsku zaopatrującym Dolny i Górny Śląsk miała być cesarska mennica we Wrocławiu. Jednocześnie pozostałe Śląskie mennice miejskie i książęce miały wstrzymać działalność. Zarządzenie to miało położyć kres chaosowi monetarnemu, który powstał poprzez wybijanie niepełnowartościowych monet. Znaczne koszty wojenne doprowadziły jednak do uruchomienia jeszcze w tym samym roku pięciu śląskich mennic w Głogowie, Żaganiu, Nysie, Opolu i Raciborzu, które zaczęły zalewać rynek monetami 24-krajcarowymi.
Trzej bracia jeszcze bez zezwolenia cesarza, które wkrótce uzyskali, uruchomili w 1651 roku mennicę w Brzegu, przenosząc tam mennice z Oławy założoną przez ich ojca w 1621 roku. Siedziba mennicy brzeskiej, której działalność wznowili książęta znajdowała się w bezpośrednim sąsiedztwie Odry w kompleksie budynków dawnego klasztoru św. Antoniego przy ul. Garbarskiej. W tym miejscu istniała ona do 1714 roku, stając się tym samym najdłużej działającą mennicą piastowską na Śląsku."
